אַן אַנדער סאָרט ציוניזם

A Different Kind of Zionism

ד”ר גלי (גאַלי) דרוקער בר־עם, בעת דער „שלום־עליכם קאָנפֿערענץ‟, מײַ 2016, אין ירושלים
ד”ר גלי (גאַלי) דרוקער בר־עם, בעת דער „שלום־עליכם קאָנפֿערענץ‟, מײַ 2016, אין ירושלים

פֿון בני מער

Published August 25, 2016, issue of August 29, 2016.

(די 4 טע זײַט פֿון 4)

צי קאָן מען זאָגן אַז דײַן ליבע צו דער פּעריפֿעריע האָט דיך געפֿירט צו ייִדיש?

קאָן זײַן. איך אַליין קום פֿון אַ שטעטל, ראשון לציון, און איך האָב געזען מיט מײַנע אייגענע אויגן די מעברות און די שיכונים. ווען איך בין געקומען אין תּל־אָבֿיבֿער אוניווערסיטעט און זיך געלערנט העברעיִשע ליטעראַטור, האָב איך גאָרנישט געהערט וועגן זיי, פּונקט אַזוי ווי איך האָב גאָרנישט געהערט וועגן ייִדיש. ווי אַ קינד פֿלעג איך קומען, צוזאַמען מיט דער באָבען, צו די טרעפֿונגען אין „אַרבעטער רינג‟, און איך געדענק די מענטשן — אָבער וווּ זײַנען זיי אין דער ישׂראלדיקער קולטור? איך האָב געוואָלט אַז זיי זאָלן אויך באַקומען אַן אָרט. פּונקט דעמאָלט, ווען איך בין געווען אַ סטודענטקע, האָב איך געירשנט ייִדישע ביכער פֿון דער באָבען, און פֿאַרשטאַנען אַז דאָס איז די צײַט בעסער זיך צו באַקענען מיט יידיש.

מיינסטו, כּדי צו ווערן אַ ייִדישיסט דאַרף מען האָבן געקענט די שפּראַך דאָס גאַנצע לעבן?

אין גאַנצן נישט. עס קאָן אַפֿילו שטערן, ווײַל אַזוי קומט מען נישט אָביעקטיוו צו דער שפּראַך, און ייִדיש דאַרף מען לערנען באַפֿרײַט פֿון פֿאַרפֿליכטונגען, פֿון דײַנע באַציִונגען מיט מאַמעס און באָבעס.

ס’איז אַ וויכטיקע בשׂורה פֿאַר דײַנע תּלמידים, וואָס האָבן בדרך־כּלל נישט געהערט ייִדיש אין דער היים.

יאָ. זיי קומען באַפֿרײַטע פֿון די אַלע פֿאַרפֿליכטונגען און סטערעאָטיפּן. ווען איך לערן זיי וועגן דעם שפּראַכנקאַמף אין ישׂראל, פֿרעגן זיי: פֿאַר וואָס דאַרף זײַן אַ קריג צווישן העברעיִש און ייִדיש? זיי קומען צו ייִדיש נאָר ווײַל עס אינטערעסירט זיי, ווײַל זיי האָבן געפֿונען אין דער שפּראַך און אין איר קולטור אַ באַזונדערע סענסיטיווקייט.