יונגע רוסישע ייִדן אין ישׂראל – וווּהין?

Young Russian Israelis – Where Are They Headed?

אַלעקס ריף זינגט אויף רוסיש פֿאַר אַ יונגן עולם אין אַ פּאָב
עמיחי גרמן ינטיפוביץ
אַלעקס ריף זינגט אויף רוסיש פֿאַר אַ יונגן עולם אין אַ פּאָב

פֿון דניאל גלאַי

Published January 27, 2017.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

בקיצור — דער קלאַסישער פּראָצעס וואָס די מערהייט פֿון די עולים האָבן דורכגעמאַכט מיטן אָנקומען אין לאַנד. זי איז צווישן די גרינדער פֿון דער „קולטור־בריגאַדע‟ וואָס קעמפֿט פֿאַר אָפּגעבן כּבֿוד אין לאַנד דער רוסישער עליה. איר ערשטן און צווייטן דיפּלאָם האָט זי באַקומען פֿון העברעיִשן אוניווערסיטעט אין ירושלים, אין פּאָליטישער וויסנשאַפֿט און געשעפֿטס־פֿירונג. זיך געלערנט אין דעם „סאַם שפּיגל אינסטיטוט פֿאַר פֿילם און שעפֿערישער פּאָעזיע‟ אין הליקון (העליקאָן). באַהערשן באַהערשט זי ביידע שפּראַכן, נאָר זי שרײַבט פּאָעזיע אויף העברעיִש און זינגט אויף רוסיש. אָט איז אירס אַ ליד אין מײַן איבערזעצונג, וואָס מע האָט פֿאָרגעלייענט בשעת אַ דרײַ־שפּראַכיקער פּאָעזיע־אָוונט וואָס איז פֿאָרגעקומען דעם 18טן פֿעברואַר 2016 אין בית לייוויק:  

ציוניזם

אַ קינד, רויט־ווײַס, בין איך געווען.
פּאַטריאָטישע מוטער, קאָמסאָמאָל דער פֿאָטער, לענינען אין קינדערגאָרטן.
פּאָעמעס רעציטירט. געהאַסט די עקזאָטישע.
געחלומט וואָס וועל איך אַ מאָל זײַן.

אַ קינד, בלוי־ווײַס, בין איך געווען.
פֿאַרלאָזט אַ פֿאָטערלאַנד, עולה געווען, געוויינט אין קינדערגאָרטן.
געשטאַנען בעת „התּיקווה‟, תּפֿילות אײַנגעחזרט,
אין שמעלצטאָפּ באַשטימט, וואָס וועל איך זײַן.

אַ קינד, שוואַרץ־ווײַס, בין איך געווען.
אויפֿשטיין באַגינען, פּוצן די ציין, גלײַך אין קינדערגאָרטן,
געשפּילט אין לעגאָ, אָנגעטאָן ליאַלקעס,
געוואָלט ווערן דעם טאָג, דעם טאָג פֿון ניט־זײַן.

אַלעקס ריף (פֿערטע פֿון לינקס), מיט פֿרײַנד פון דער קולטור־בריגאַדע
אייל אדמון
אַלעקס ריף (פֿערטע פֿון לינקס), מיט פֿרײַנד פון דער קולטור־בריגאַדע

אַלעקס ריפֿס פּאָעזיע איז אַן אינטימע און אויטאָביאָגראַפֿישע און מיט אַ קלאָרן געזעלשאַפֿטלעכן באַטײַט, ווײַל זי דריקט אויס געפֿילן און זוכענישן פון אַ גאַנצן דור. איר אַקטיוויזם דריקט זיך אויס אין דעם וואָס זי האָט שוין פּראָדוצירט דערפֿאָלגרײַכע קינסטלערישע אָוונטן בעיקר אין פּאַבן, אין די הויפּטשטעט אין ישׂראל. צו אַזעלכע טרעפֿונגען קומען בערך אַ 150 פּערזאָן און זיי ווערן גאַנץ פֿײַן פֿאַרעפֿנטלעכט אין דער מעדיאַ. עס רעדט זיך ניט וועגן אַ רעגיסטרירטן פֿאַרבאַנד; דאָס וואָלט אין די אויגן פֿון די אַקטיוויסטן אויסגעזען צו פֿאָרמעל און אָפֿיציעל. זיי האָבן בעסער ליב אַ ספּאַנטאַנעם צוגאַנג ווען די יונגעלײַט קומען זיך צונויף אַרום טישן און הערן אַ קינסטלערישע פּראָגראַם, בעיקר מוזיק און פּאָעזיע, וואָס שפּיגלט אָפּ זייער הומאָר, בשותּפֿותדיקע פֿאַרגאַנגענהייט און הײַנטיקע איבערלעבונגען. פֿאַר די אָרגאַניזאַטאָרן איז וויכטיק אַז אַ מוזיקער אָדער זינגערין זאָלן אויך אַ ביסל דערציילן וועגן זיך אַליין, זייערע פֿרײַנד, זייער קוק אויף דער ישׂראל־געזעלשאַפֿט.