אַ יוגנט אָן האָפֿענונג

The Young and the Hopeless

דזשאָרדאַן האָרנער, אַ 19־יאָריקער ענגלענדער (האַלט דעם פּלאַקאַט), וועלכער האָט לעצטנס אָנגענומען דעם מוסולמענישן גלויבן, באַטייליקט זיך אין אַ דעמאָנסטראַציע אין לאָנדאָן מיט אַנדזשעם כודאַרי, אַן אימאַם וואָס פּריידיקט „דזשיהאַד‟
דזשאָרדאַן האָרנער, אַ 19־יאָריקער ענגלענדער (האַלט דעם פּלאַקאַט), וועלכער האָט לעצטנס אָנגענומען דעם מוסולמענישן גלויבן, באַטייליקט זיך אין אַ דעמאָנסטראַציע אין לאָנדאָן מיט אַנדזשעם כודאַרי, אַן אימאַם וואָס פּריידיקט „דזשיהאַד‟

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published September 12, 2014, issue of October 10, 2014.

(די 3 טע זײַט פֿון 3)

ס’דערמאָנט מיך אין דער צײַט ווען משה רבינו איז אַרויף אויפֿן באַרג סיני זוכן אַן אידעאָלאָגיע פֿאַר דער מענטשן־מאַסע אין מדבר. ער האָט באַדאַרפֿט אַראָפּברענגען גאַנצע פּודן פֿון מענטשן־רעכט, פֿון געזעצן וואָס רופֿן צום אויפֿהערן צו שעכטן און שינדן, פֿאַר דרך־ארץ פֿאַר טאַטע־מאַמע, שטרעבן צו אַ וועלט פֿון גערעכטיקייט צווישן ברידער און די אַרומיקע פֿעלקער.

האָט זיך ס’פֿאָלק נישט געקענט דערוואַרטן אויף משה רבינוס שליטוועגס און באַלד גענומען דינען דעם גאָלדענעם קאַלב. פּונקט ווי מיר דאָ אין אַמעריקע און איבער דער וועלט האָבן זיך נישט געקענט דערוואַרטן אויף דער ישועה, האָט מען זיך גענומען דינען דעם גאָלדענעם קאַלב.

ליבע פֿרײַנד, טוט מיר אַ טובֿה און קלאַסיפֿיצירט מיך נישט פֿאַר אַ לינק־געשטימטע, וואָס דאָס בין איך נישט, אויך נישט ווי אַ מיט־לויפֿערקע אָדער ווי איינע וואָס טאַנצט אויף ביידע חתונות, און דאָס טו איך אויך נישט. איך בין געבוירן בײַ סטאַלינען און וואָס אַכזריות איז ווען ס’פֿאַלט אַרײַן אין די הענט פֿון אַ טיראַן ווייסן מיר. זײַנען מיר עדות צו אַ נײַעם טיראַן אין לאַנד פֿון די ווײַסע בערן, „פּוטין־ראַספּוטין‟.

אין ישׂראל הערשט די זעלבע דעמאָקראַטיע וואָס בײַ אונדז, זי קען זיך אויך נישט קיין עצה געבן מיט אירע גלײַכע רעכט, און איך רעד דאָ נישט פֿון די פּאַלעסטינער, איך רעד דאָ וועגן דעם אונטערקלאַס, וועלכער אַרבעט זיך צו־ביסלעך אַרויף.

זיכער שטרעבן מיר אַלע צו גלײַכהייט, פֿרײַהײַט און ברידערלעכקייט, אָבער דער חלום מײַדט אונדז אַ סך מאָל אויס. ווײַל מיר, די צוויי־פֿיסיקע ברואים, מולטי־קולטורנע פֿעלקערשאַפֿטן זײַנען אויסגעוואַקסן אויף פֿאַרשיידענע קאָנטינענטן, און הייבן נישט אָן צו פֿאַרשטיין איינער דעם אַנדערן, נאָך דערצו ווען עס קומט צו אַזאַ אײַנפֿאַל ווי דעמאָקראַטיע.

גיי פֿיטער אָן אַ קעמל מיט דעמאָקראַטיע, דעם העלפֿאַנט מיט יושר, די בערן מיט די לײבן, די מאַלפּעס מיט די גאָרילעס מיט דעמאָקראַטיע, אַרויסגעוואָרפֿענע טירחה.

דעריבער מוז מען אײַנשטעלן אַ פּלאַטפֿאָרמע פֿון דערציִונג דאָ אין אַמעריקע, גלײַך אויף גלײַך, סײַ פֿאַר ווײַסע, סײַ פֿאַר שוואַרצע קינדער, מיט גוטע לערער, דערצויגענע, קולטורעלע, שעפֿערישע לערער, פֿאַרשטענדלעכע און ברייט־האַרציקע לערער וואָס איבן נישט אויס קיין דיסקרימינאַציע צווישן די קינדער און יוגנטלעכע, און דאָס גלײַכן פֿאַר פּאָליציסטן, ריכטער, אַדוואָקאַטן, דאָקטוירים און זיכער פּאָליטיקער, אפֿילו יענע וואָס פֿאַרטרעטן די דרום־שטאַטן.

נאָר דורך גוטער בילדונג וועט אויסוואַקסן אַ דערצויגענער דור, וואָס וועט נישט דאַרפֿן לעכצן נאָך פֿרעמדע אידעאָלאָגיעס, נאָך פֿרעמדע אילוזיעס, נאָך פֿרעמדע געטער, נאָר קענען מאַניפּולירן ס’לעבן מיט אייגענע גײַסטיקע כּוחות.

אמן!