אוצרות צווישן מײַנע פּאָטשטאָווע בריוו

Treasures Among My Postal Letters

ד״ר גרשון ווײַנער (רעכטס) און יצחק קאָרן
ד״ר גרשון ווײַנער (רעכטס) און יצחק קאָרן

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published October 16, 2014, issue of November 07, 2014.

(די 2 טע זײַט פֿון 5)

***

דאָ איז אַ לאַנגער בריוו פֿון ד״ר גרשון ווײַנער, וועלכן איך האָב געמאַכט מיט אַ קאָפּ נידעריקער, וואָס דערמאָנט מיך ווי מיר האָבן זיך איבערגעווערטלט. דאָס איז געווען אין וואַשינגטאָן בײַ אַ ייִדיש קאָנפֿערענץ. נאָך מײַן רעפֿעראַט רופֿט ער מיך צו און איך ציטיר פֿון זײַן בריוו צו מיר:

ליבע פֿרײַנדין מרים פֿון קאָלומביע אוניווערסיטעט אין ניו־יאָרק:

אַ יישר כּוח פֿאַר אײַערע דערגרײכונגען, אָבער ווי ווערט געזאָגט: „אין צדיק בארץ אשר לא יחטא.‟ (איז דען פֿאַראַן אַ צדיק אין לאַנד, וואָס זאָל זיך נישט פֿאַרזינדיקן?)

צווישן די אַלע שיינע זאַכן האָט זיך מיטאַמאָל באַוויזן אַ מיאוסע מויד. וווּ האָט איר גענומען אַזאַ משוגענעם וואָרט ווי „פֿרײַליידיקע‟?

האָב איך אים אַזוי איידל אָפּגעענטפֿערט:

חשובֿער פּראָפֿעסאָר פֿון ייִדיש גרשון ווײַנער פֿון בר־אילן אוניווערסיטעט. זײַט אַזוי גוט און קוקט אַרײַן אין סטוטשקאָווס אוצר פֿון דער ייִדישער שפּראַך אויף זײַטל 564, דאָרט הייבט זיך אָן אַ קעפּל „פֿרײַליידיק‟ מיט אַ גאַנצער רשימה וואָס דער טײַטש דערפֿון איז: אַ נישט־פֿאַרהייראַטער בחור.

גרשון ווײַנער איז אין דעם מאָמענט אָפּגעטראָטן.

***

און אָט איז אַ בריוו פֿון מײַן ליבן און טײַערן לערער חיים קאַזשדאַן. ער האָט מיך אויף אַזוי פֿיל אינספּירירט סײַ אין מיטל־שול און סײַ אין ייִדישן לערער־סעמינאַר, אַז איך האָב זיך פּשוט פֿאַרליבט אין דער פּאָעזיע פֿון איציק מאַנגערן. איך בין דעמאָלט אַלט געווען נישט מער ווי פֿופֿצן.