אַ שאָפֿערס אומדערוואַרטער ייִחוס

A Cab Driver's Unexpected Family History


פֿון דזשאָרדין קוציק

Published April 10, 2016, issue of April 29, 2016.

(די 3 טע זײַט פֿון 4)

„וואָס הייסט?‟ האָב איך געפֿרעגט.

„מײַן זיידע האָט אַליין אין יענער צײַט ניט געוווּסט די גאַנצע געשיכטע. אָבער ווי עס טרעפֿט זיך, האָבן פֿאַרשידענע אָפֿיצירן אין דער אַרמיי, אַרײַנגערעכנט אײַזענהאַוער, געוואָלט כאַפּן די נאַצי־מערדער וואָס גיכער, ווײַל זיי האָבן מורא געהאַט, אַז דער OSS, וואָס איז געווען דער פֿאָרגייער פֿון דער CIA, האָט שוין געוואָלט אַרויסהעלפֿן געוויסע נאַציס, כּדי זיי זאָלן קאָלאַבאָרירן מיט די אַמעריקאַנער קעגן די סאָוועטן. און אַזוי האָבן זיי טאַקע געטאָן, למשל, מיט קלאַוס באַרבי, וואָס האָט שפּעטער זיי געהאָלפֿן צו דערהרגענען ׳טשע׳ גיוועראַ אין באָליוויע. דו ווייסט וועגן דעם?‟

„וועגן ׳טשע׳ ווייס איך ניט‟, האָב איך געענטפֿערט, „אָבער אַז די אַמעריקאַנער האָבן געהאָלפֿן באַרבי איז שוין ברייט באַוווּסט‟.

„ס׳זענען געווען ממש הונדערטער אַזעלכע‟, האָט ער דערקלערט. „מענטשן אין דער אַרמיי, הויך־ראַנגיקע, וואָס האָבן נאָר וואָס געהאַט פֿאַרלוירן פֿרײַנד, קעמפֿנדיק קעגן יענע ממזרים זענען ניט געווען צופֿרידן, וואָס אַנדערע אַמעריקאַנער העלפֿן זיי אויס. זענען געוויסע אָפֿיצירן געגאַנגען קעגן דעם און מײַן זיידע איז געווען איינער פֿון די סאָלדאַטן, וואָס איז אַרײַנגעפֿאַלן אין דעם אַלעם. ער האָט שטענדיק געהאַט חרטה, וואָס ער האָט נאָר געקענט דערהרגענען זיבן פֿון די ׳עס־עס׳־לײַט. ער האָט פֿאַרכאַפּט אַ טוץ אַנדערע אָבער דערהרגענען האָט זײַן איינהײַט בלויז זיבן‟.

דער שאָפֿער איז פֿאַרשוויגן געוואָרן און צוליב מײַן שאָק האָב איך אויך גאָרניט ניט געזאָגט. איך געדענק ניט פּינקטלעך דעם גאַנג פֿונעם רעשט פֿון אונדזער שמועס אָבער ווי עס פּאַסט פֿאַרן „פּיאָנערישן טאָל‟ האָט ער מיר דערציילט די געשיכטע פֿון זײַן לעבן. בקיצור, ער האָט 20 יאָר געפֿירט ריזיקע לאַסט־אויטאָס מיט פֿראַכט איבערן לענג און ברייט פֿון אַמעריקע. צוליב דעם, וואָס מע זיצט אַזוי לאַנג בײַם פֿירן אַזאַ „ביג־ריג‟ מיט 18 רעדער, איז ער געוואָרן גראָב און איז קראַנק געוואָרן מיט דיאַבעט. צוליב דעם איז ער אַהיימגעקומען צום „פּיאָנערישן טאָל‟, וווּ ער האָט באַקומען אַן אַרבעט פֿירנדיק טאַקסיס און האָט געקענט קאָכן גרינסן פֿון זײַן אייגענעם גאָרטן, אַנשטאָט צו עסן דעם „אָפּפֿאַל‟ וואָס „מאַקדאָנאַלדס‟ און אַנדערע „גיך־עסן‟־רעסטאָראַנען פֿאַרקויפֿן אין די אָפּרו־ערטער פֿאַר די שאָפֿערן פֿון די ריזיקע לאַסט־אויטאָס.

מיר האָבן זיך אָפּגעשטעלט פֿאַר דער „גרייהאונד‟־סטאַנציע. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און געזאָגט, נאָך אַ מאָל אין גאַנצן אַרויסגעריסן פֿון קיין שום קאָנטעקסט, „און דערפֿאַר האָב איך אַזוי פֿיל מורא פֿאַר טראָמפּ. ווײַל אויב אַ פּאָר פֿאַרשאָלטענע ממזרים האָבן געקענט אײַנרעדן די דײַטשן אויסצוהרגענען די ייִדן איבער גאַנץ אייראָפּע, שטעלט זיך נאָר פֿאָר וואָס טראָמפּ וואָלט געקענט מאַכן דאָ אין אַמעריקע מיט די לאַטײַן־אַמעריקאַנער אָדער ווער עס זאָל ניט זײַן‟.

„איך מיין ניט‟, האָב איך געשטאַמלט, ווידער געפּלעפֿט, „אַז טראָמפּ וויל בכלל טאָן עפּעס אַזוי און איך גלייב ניט, אַז קיינער וועט אים סײַ־ווי־סײַ נאָכפֿאָלגן אויב יאָ‟.