מײַנע פֿיר רעדאַקטאָרן אין „פֿאָרווערטס‟

My Four Editors at the Forward

Yehuda Blum

פֿון מרים שמולעוויטש־האָפֿמאַן

Published May 05, 2016, issue of May 27, 2016.

(די 3 טע זײַט פֿון 4)

איינער פֿון די שרײַבער האָט זיך פֿאַרטרויט פֿאַר מיר, אַז נאָך אַ זיצונג מיטן רעדאַקטער האָט מען געמוזט רופֿן דעם אַמבולאַנץ און אים אַוועקפֿירן אין שפּיטאָל.

מײַן טאַטנס אַ נאָענטער פֿרײַנד מיטן נאָמען דוד מאַטיס, דער געהילף־רעדאַקטאָר פֿון „פֿאָרווערטס‟, האָט מיך אַמאָל געפֿרעגט: „טעכטערל! האָסט אַמאָל געשריבן פֿאַר אַ ייִדישער צײַטונג?‟

„ניין,‟ האָב איך זיך מודה געווען.

„שיק מיר צו דרײַ אַרטיקלען קומענדיקע וואָך — האָט ער מיר באַפֿוילן — איך וועל זײַן אַ מבין.‟

און אַזוי האָב איך געטאָן, באַלד זיך גענומען צו דער אַרבעט און אים באַזאָרגט מיט דרײַ אַרטיקעלעך. איך גיב אַ קוק אין קומעדיקן „פֿאָרווערטס‟, אַלע דרײַ אַרטיקעלעך האָבן דערזען די ליכטיקע שײַן.

שפּעטער האָב איך אויסגעפֿונען, אַז אַזוי ווי שמעון וועבער, דער רעדאַקטאָר, פֿלעגט אַוועקפֿאָרן קיין פֿלאָרידע אויף די ווינטער־חדשים, פֿלעגט דוד מאַטיס איבערנעמען ווי געהילפֿס־רעדאַקטאָר. דערווײַל פֿלעגן מײַנע אַרטיקלען דערשײַנען וועכנטלעך.

ווי נאָר שמעון וועבער האָט זיך אומגעקערט פֿון פֿלאָרידע און דערזען מײַן נאָמען, האָט ער געמאַכט אַ סקאַנדאַל: „וואָס קומט דאָ פֿאָר?‟ האָט ער געליאַרעמט. „ווער איז די שרײַבערקע, אַרויס מיט איר סחורה!‟

דעמאָלט האָט זיך דוד מאַטיס אײַנגעשטעלט פֿאַר מיר מיט די רייד: „אויב זי גייט, גיי איך אויך!‟

וועבער האָט זיך אײַנגעשטילט און נאָכגעגעבן. פֿון דעמאָלט אָן האָט דוד מאַטיס זיך אײַנגעשטעלט פֿאַר מיר, און נישט צוגעלאָזט אַ שפּרענקעלע פֿאַלן מײַנעטוועגן. אָבער ווי נאָר מאַטיס האָט פּענסיאָנירט, אַזוי האָט זיך אָנגעהויבן דער טעראָר.

האָב איך געמוזט צושנײַדן מײַן אייגענעם ויברח פּלאַן. יעדן דינסטיק אין דער פֿרי, פֿלעג איך אַוועקשטעלן מײַן אויטאָ אין גאַס פֿאַרן אַרײַנגאַנג אין פֿאָרווערטס וואָס איז געווען אומלעגאַל, אַרײַנטאַנצן אין וועבערס ביוראָ, אַוועקלייגן מײַן אַרטיקעלע אויף זײַן טיש, אים אָנגעזאָגט אַז איך וועל קריגן אַ שטראָף אויב איך לאָז מײַן אויטאָ שטיין אומלעגאַל, און אַנטלויפֿן. איך האָב גוט געוווסט אויב איך בלײַב אַ מינוט לענגער, וועט ער מיר דערלאַנגען אַ ליסטע פֿון טעמעס ווי:

„גיי באַשרײַב די שׂרפֿה אין ברוקלין‟ אָדער אַ מאָרד אין ניו־דזשוירזי. די סצענאַריאָ האָט זיך איבערגעחזרט יעדער וואָך ביז ער איז ניפֿטר געוואָרן.