אַ שלום־עליכם קאָנפֿערענץ אין דער„אַלטער היים‟

A Sholem Aleichem Conference In The "Old Country"

ד״ר דוד ראָסקעס (לינקס) רעדט פֿאַרן עולם. לעבן אים זיצן (פֿון רעכטס): לעאָניד פֿינבערג, דער דירעקטאָר פֿונעם קיִעווער יודאַיִקאַ־צענטער, און ד״ר דוד פֿישמאַן, דער הויפּט־אָרגאַניזירער פֿון דער קאָנפֿערענץ
Alexandra Polyan
ד״ר דוד ראָסקעס (לינקס) רעדט פֿאַרן עולם. לעבן אים זיצן (פֿון רעכטס): לעאָניד פֿינבערג, דער דירעקטאָר פֿונעם קיִעווער יודאַיִקאַ־צענטער, און ד״ר דוד פֿישמאַן, דער הויפּט־אָרגאַניזירער פֿון דער קאָנפֿערענץ

פֿון אלכּסנדרה פּאָליאַן

Published July 06, 2016, issue of June 25, 2016.

(די 2 טע זײַט פֿון 3)

„עס שטעקט אַ היפּש ביסל סימבאָלישקייט אין דעם פֿאַקט וואָס אָט די קאָנפֿערענץ קומט פֿאָר אין קיִעוו,‟ האָט דערקלערט פּראָפֿ׳ אַבֿרהם נאָווערשטערן. „קיִעוו איז דאָך נישט נאָר די שטאָט וואָס איז אַזוי אינטים פֿאַרבונדן מיט שלום־עליכמס לעבן. דאָס איז אויך די שטאָט וווּ מע האָט געמאַכט גאָר ממשותדיקע בײַטראָגן צו דער שלום־עליכם־פֿאָרשונג, וואָס דינען אונדז ביז הײַנט צו טאָג ווי אַ דוגמא, וואָס פֿון זיי לערנען מיר זיך כּסדר … דאַרף אָט די קאָנפֿערענץ אויסדריקן איר אַנערקענונג צו די גרויסע פֿאַרדינסטן פֿון דעם פֿריִערדיקן דור, וואָס אויף דעם פֿונדאַמענט וואָס זיי האָבן געלייגט, קען מען שטעלן נאָך אַ גאָרן און נאָך אַ גאָרן‟.

דעם פֿאַרגאַנגענעם יוני איז אין ישׂראל אויך פֿאָרגעקומען אַ שלום־עליכם קאָנפֿערענץ. אין אַן אַרטיקל וועגן יענער אונטערנעמונג, קריטיקירט דער מחבר איציק בלימאַן די שפּראַך־פּאָליטיק פֿון די אָרגאַניזאַטאָרן: פֿון אַרום 30 רעפֿעראַטן זײַנען נאָר צוויי געווען אויף ייִׅדיש, אַרײַנגערעכנט זײַן אייגענעם. צום סוף שרײַבט בלימאַן: „איך שטעל זיך פֿאָר אַז אױף דער קאָנפֿערענץ, װאָס װערט אָרגאַניזירט סוף יוני אין קיִעװ, װעט רוסיש — װי באַװוּסט, די מוטערשפּראַך פֿון שלום־עליכמס קינדער — שפּילן אַ סך אַ גרעסערע ראָלע װי אױף דער ירושלימער/תּל־אָבֿיבֿער קאָנפֿערענץ, װוּ נישט קײן אײן רעדע איז געװען אױף רוסיש‟. רוסיש און ייִדיש זענען טאַקע ביידע געווען גוט רעפּרעזענטירט אויף דער איצטיקער קאָנפֿערענץ.

זײַענדיק ממשיך פּראָפֿ׳ נאָווערשטערנס ווערטער, וואָלט איך געזאָגט אַז די קאָנפֿערענץ האָט אויסגעדריקט איר אַנערקענונג, ערשטנס, שלום־עליכמען; צווייטנס, דער סאָוועטישער ייִדישער פֿילאָלאָגיע, וואָס האָט געבליט אין קיִעוו אין די 20ער יאָרן, און דריטנס, דער ייִׅדישער שפּראַך. פֿינף רעפֿעראַטן זענען געווען אויף ייִדיש, וואָס האָט געהאַט אַ ציל צו באַווײַזן, אַז ייִדיש איז אַ פֿולווערטיקע אַקאַדעמישע שפּראַך: די רעדנער האָבן געקענט זיי האַלטן אויף רוסיש אָדער אויף ענגליש, אָבער האָבן אויסגעקליבן צו רעדן דווקא אויף ייִדיש. קיין מיטל פֿון אינטערנאַציאָנאַלער קאָמוניקאַציע איז ייִדיש אָבער ניט געווען: אַן ערך אַ העלפֿט פֿונעם רוסיש־רעדנדיקן עולם האָט קיין ייִדיש ניט פֿאַרשטאַנען — און דערפֿאַר האָט מען באַשטעלט אַ גלײַכצײַטיקע איבערזעצונג פֿון ייִׅדיש אויף רוסיש (ווי אויך צווישן דרײַ אַנדערע שפּראַכן: ענגליש, רוסיש און אוקראַיִניש).