קינדער פֿון „די־פּי‟־לאַגערן טרעפֿן זיך ווידער

Children From the DP Camps Meet Again

פֿון שׂרה־רחל שעכטער

Published January 03, 2016, issue of January 22, 2016.

(די 4 טע זײַט פֿון 4)

„ס׳רובֿ פֿון זיי האָבן געוווינט אין דער תּל־אָבֿיבֿער געגנט — אין רמת־גן, פּתח־תּיקווה, און מיר זענען אײַנגעשטאַנען אינעם ׳שרון־האָטעל׳ אין הרצליה,‟ האָט ראָזענזאַפֿט געזאָגט. „די משפּחות האָבן פֿאַרבראַכט צוזאַמען בײַ אונדז אין האָטעל אָדער בײַ איינעם פֿון זיי אין שטוב. און איך האָב זיך געשפּילט מיט די קינדער פֿון מײַנע עלטערנס פֿרײַנד. מיר האָבן זיך נישט בלויז אידענטיפֿיצירט ווי קינדער פֿון לעבן־געבליבענע, אָבער אויך ווי קינדער פֿון די ׳די־פּי׳־לאַגערן.‟

„אַלע ארץ־ישׂראלדיקע קינדער פֿון בערגען־בעלזען זענען אויפֿגעוואַקסן צוזאַמען, זיך געטראָפֿן אויף יום־טובֿים, און כּסדר באַזוכט איינער דעם צווייטן,‟ האָט ד״ר טל געזאָגט. „מיר זענען געווען אַזוי שטאָלץ פֿונעם גאַנצן ענין, וואָס די עלטערן האָבן דורכגעמאַכט. ווען אונדזערע טאַטע־מאַמע האָבן געזונגען, האָבן מיר מיטגעזונגען.‟ דאָס ליד, וואָס איר טאַטע פֿלעגט זינגען בײַם לייגן זי שלאָפֿן, איז אָבער נישט געווען קיין חנעוודיק קינדערליד, נאָר דאָס קעמפֿערישע ליד, וואָס מע פֿלעגט אָפֿט זינגען אין געטאָ — אַבֿרהם רייזענס „הוליעט, הוליעט בייזע ווינטן‟.

הגם די פֿאַרזאַמלונג איז געווען געווידמעט די ישׂראלדיקע קינדער פֿון די „די־פּי‟־לאַגערן, האָפֿט ד״ר טל, אַז אין דער צוקונפֿט וועט מען אויך פּרוּוון צוציִען מענטשן פֿון אויסלאַנד. „איך פֿאַרשטיי נישט פֿאַר וואָס מע האָט עס געמאַכט בלויז אויף העברעיִש און נישט רעקלאַמירט מחוץ ישׂראל. מיר, קינדער פֿונעם בערגען־בעלזענער ׳דע־פּי׳־לאַגער, זענען צעזייט און צעשפּרייט איבער דער וועלט. איך אַליין האָב נאָר אויסגעפֿונען וועגן דעם פֿון מײַנע סטודענטן.‟

ראָזענזאַפֿט האַלט אויך אַזוי. „ס׳וואָלט געווען אויסערגעוויינטלעך ווען מע מאַכט אַזאַ אונטערנעמונג אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן,‟ האָט ער געזאָגט. „ס׳איז זייער רירנדיק צו זײַן צווישן מענטשן, וווּ מיר אַלע פֿאַרשטייען זיך אויפֿן וווּנק.‟

  • Image 1
  • Image 2
  • Image 3