משה לעמסטער, לחיים צו דײַן ווערן 70 יאָר יונג!

Moshe Lemster, a Toast to Your 70th Birthday!

משה לעמסטער, אויף אַ „לימוד‟קאָנפֿערענץ אין מאָלדאָווע, 2015
משה לעמסטער, אויף אַ „לימוד‟קאָנפֿערענץ אין מאָלדאָווע, 2015

פֿון דובֿ־בער קערלער

Published December 07, 2016, issue of December 28, 2016.

(די 2 טע זײַט פֿון 5)

אָט זײַנען אויף־צו־טועם־זײַן — מערניט בלויז צוויי — קורצע לידער זײַנע, אַרויסגעכאַפּטע פֿון צווישן די אַ הונדערט אַנדערע, וואָס זײַנען אַרײַן אין יענעם ערשטן בוך:

מײַנע „איך”

צוויי „איך” אין מיר וווינען בשכנות,
צוויי „איך” אין מיר אומרויִק וואַכן,
איין „איך” האָט ליב צו וויינען,
דער צווייטער — האָט ליב צו לאַכן.

בײַ גרויסע צרות, בײַ קליינע,
ליידן ווען כ׳האָב, צי נחת —
איין „איך” האַלט אין איין וויינען,
דער צווייטער — האַלט אין איין לאַכן.

דער פֿריילעכער „איך” איז מיר היימיש.
אים וואָלט געגעבן די מאַכט איך.
נאָר ווען איין „איך” הערט אויף צו וויינען,
איז דער צווייטער — הערט אויף צו לאַכן.

מײַן גורל

אין אַ ייִדישן שטעטל
אַ ייִדישע מאַמע האָט מיך געבוירן.
זײַן אַ ייִד איז מײַן פֿאַרחתמעטער גורל.

כ׳טראָג אויף זיך די דאָזיקע לאַסט
און האַלט ניט אויף קיינעם
אין האַרצן קיין כּעס.

די לאַסט ווערט שווערער
פֿון יאָר צו יאָר.
מיר זײַנען געוואָרן
אַן אייביקע פּאָר.

נאָר אונטער איר שווערקייט
וועל איך ניט קניִען,
אַדאַנק איר שווערקייט
קאָן איך דאָך פֿליִען.