(די 2 טע זײַט פֿון 5)
אָט זײַנען אויף־צו־טועם־זײַן — מערניט בלויז צוויי — קורצע לידער זײַנע, אַרויסגעכאַפּטע פֿון צווישן די אַ הונדערט אַנדערע, וואָס זײַנען אַרײַן אין יענעם ערשטן בוך:
צוויי „איך” אין מיר וווינען בשכנות,
צוויי „איך” אין מיר אומרויִק וואַכן,
איין „איך” האָט ליב צו וויינען,
דער צווייטער — האָט ליב צו לאַכן.
בײַ גרויסע צרות, בײַ קליינע,
ליידן ווען כ׳האָב, צי נחת —
איין „איך” האַלט אין איין וויינען,
דער צווייטער — האַלט אין איין לאַכן.
דער פֿריילעכער „איך” איז מיר היימיש.
אים וואָלט געגעבן די מאַכט איך.
נאָר ווען איין „איך” הערט אויף צו וויינען,
איז דער צווייטער — הערט אויף צו לאַכן.
אין אַ ייִדישן שטעטל
אַ ייִדישע מאַמע האָט מיך געבוירן.
זײַן אַ ייִד איז מײַן פֿאַרחתמעטער גורל.
כ׳טראָג אויף זיך די דאָזיקע לאַסט
און האַלט ניט אויף קיינעם
אין האַרצן קיין כּעס.
די לאַסט ווערט שווערער
פֿון יאָר צו יאָר.
מיר זײַנען געוואָרן
אַן אייביקע פּאָר.
נאָר אונטער איר שווערקייט
וועל איך ניט קניִען,
אַדאַנק איר שווערקייט
קאָן איך דאָך פֿליִען.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.